​Naar aanleiding van ons 30-jarig bestaan, stoffen we dit jaar de fotoalbums af. Zo kwamen we enkele pareltjes tegen waarvan we het niet kunnen laten deze met iedereen te delen. Elke keer vragen wij een geportretteerde de foto Aarsmaniaans te bespreken.

Deze week de vertaler Harrie Lemmens over zijn avond met José Saramago.

“In 1998 kwam José Saramago naar Nederland voor de promotie van de Nederlandse vertaling van zijn boek De stad der blinden. Ik mocht hem in De Balie voor publiek interviewen over zijn werk, en vooral over dit nieuwe, verontrustende boek. Een boek dat een keerpunt vormde in zijn oeuvre: een verschuiving van Portugal, van de geschiedenis, van het maatschappelijk-politieke naar een meer existentiële, filosofische kant in zijn werk. Zoals hij het toen zelf zei: ‘Ik heb tot nu toe een standbeeld proberen te beschrijven aan de buitenkant, van nu af aan wil ik me bezighouden met de stof, het materiaal waaruit het standbeeld is opgetrokken. Waaruit bestaat het? Waaruit bestaan wij? Wat vormt ons? Wat maakt ons tot wat wij zijn?’ De reeks boeken die nog volgde getuigt hiervan. Maar dat betekent niet dat zijn boeken niet minder politiek of sociaal bewogen zijn.

Op deze avond was er veel publiek en er werden aardig wat vragen gesteld aan de zichtbaar vermoeide Saramago (en een interviewer die steeds vermoeider werd omdat hij ook moest tolken). Wat me verder nog goed bijstaat van die avond is de jongeman die de auteur luidruchtig uitschold voor vuile communist. Saramago was dit gewend, dus hij haalde zijn schouders op en reageerde laconiek. Het uitkomen van de Nederlandse vertaling van De stad der blinden had trouwens niet beter getimed kunnen zijn: een maand na deze avond kreeg Saramago de Nobelprijs.”