Geschreven door Jan Thys

Het eerste oordeel

‘Het is begonnen!’ Moeder rent jammerend de slaapkamer uit. Haar zoon luistert aandachtig naar de verwarde geluiden beneden uit de huiskamer. Zijn dekentje en pyjamabroek werden tot aan de knieën omlaag getrokken, maar hij voelt geen kou. Bij de dagelijkse onderzoeken in bed voelt hij reeds lang geen kou meer, hij voelt niets meer. Alleen de vochtige lippen van Moeder, stijf op zijn mondje geperst, kunnen hem nog angst aanjagen. Maar hij geeft geen krimp, hij weet wel beter, hij wacht tot het voorbij is.

De volgende morgen noemt Moeder hem ‘kleine bedrieger’. Hij begrijpt niet wat Moeder bedoelt en kijkt haar vragend aan. Zijn onbeschaamde oogopslag wordt snel bestraft met een harde klap in zijn gezicht. Vader slaat, vader grijnst en vader gaat werken.

Dan steekt Moeder van wal, haar gezicht vuurrood van woede en teleurstelling. Het kind begrijpt dat Moeder een gezegende vrouw is en hij een uitzonderlijk iemand. Aan Moeder werd immers de mogelijke wederkomst van Christus beloofd. Maar dankzij haar waakzaamheid werd een bedrieger ontmaskerd. Want gisteravond kreeg hij een stijf piemeltje en zoiets overkomt Christus niet. Nooit.

‘Durf nu een tweede Hitler te worden en ik zal niet aarzelen je eigenhandig te doden.’