De Zuid-Afrikaanse schrijfster Marlene van Niekerk kreeg in Nederland grote bekendheid met de roman Agaat (2004). Door sommige recensenten is het boek gelezen als een metafoor voor de politieke verhoudingen in Zuid-Afrika. Een zwarte vrouw verzorgt een stervende witte vrouw en erft uiteindelijk haar bezittingen. Van Niekerk vindt deze laag niet allesomvattend voor haar boek. In een interview zegt zij hierover: “Maar het is waar dat de zwarte dienstbode Agaat, die eerst een geadopteerd kind was, maar later tot huishoudster wordt gedegradeerd, door Milla, de boerin, opgevoed is binnen een wit opvoedingssysteem. Ze maakt zich dus de witte dingen eigen en gebruikt die later als instrument waardoor Milla in haar macht komt.(…) Ik probeer in mijn roman ook de zintuiglijkheid van het boerenbedrijf vast te leggen, de geuren, de klanken, ik geloof dat ik zoveel mogelijk van het verleden vast wil houden. Het moet herinnerd worden, vandaar de grote aandacht die ik besteed aan de ‘soap opera’ van de ‘plaas’ die ik beschrijf, ik bedoel de geschiedenis en de gang van zaken op een boerenbedrijf. Daarom gebruik ik ook veel klanknabootsingen, alles moet hoorbaar en zichtbaar zijn. Ik geloof dat ik wel iets heb van een encyclopedist.”
Op deze avond vertelt Marlene van Niekerk over het scheppingsverhaal van Agaat. Stephan Sanders, die Marlene van Niekerk bij het publiek introduceert, gaat na de lezing met Van Niekerk in gesprek over haar monumentale roman.