Wat betekent de uitroep ‘Maar er zijn grenzen!’ nog aan het begin van de eenentwintigste eeuw? Heeft wereldwijde televisie, mobiel telefoneren, globalisering en internet die uitroep niet definitief historisch gemaakt? Natuurlijk wordt een samenleving niet louter bepaald door globalisering en internet. Er blijken overal grenzen aanwezig. In de vorm van (ongeschreven) codes, wetten en regels voor asielzoekers, voor Europa, in de journalistiek, de literatuur, de kunst, de wetenschap en de politiek. Blijkbaar zijn er grenzen nodig om als samenleving te kunnen functioneren. Toch is het voorstelbaar dat grenzeloosheid op korte termijn tot het alledaagse bewustzijn behoort en dat al of niet door anderen opgelegde grenzen als een achterhaald fenomeen beschouwd zullen worden.

De schrijver Fouad Laroui onderzoekt in zijn lezing de betekenis van grenzen in kunst, literatuur en wetenschap: ‘Niets is actueler dan het begrip grens. Aan de ene kant lijken ze te verdwijnen (opening van grenzen, vrij economisch verkeer) of irrelevant te worden (internet, handel via internet, decentralisatie). Aan de andere kant zijn ze niet weg te denken uit het denken van vandaag: Salman Rushdie, Theo van Gogh, de Deense karikaturist – allen worden ervan beschuldigd grenzen te hebben overschreden, met in minstens één geval tragische gevolgen. Zijn we bezig de grenzen in de wereld te openen en die van de geest te sluiten?’ Na zijn lezing wordt Fouad Laroui geïnterviewd door Pieter van den Blink (redacteur Vrij Nederland).