Het tweede Poëziecafé, waarin een dichter ruim baan geeft aan zijn wensen en voorkeuren, wordt geregisseerd door Nachoem M. Wijnberg. ‘Weerbarstig en herkenbaar’ noemde een recensent Wijnberg, na lezing van zijn poëziebundel Vogels (2001). Rob Schouten schreef n.a.v. Wijnbergs vijfde bundel Is het dan goed (1994) dat Wijnbergs poëtische universum een van de wonderlijkste dichterlijke werelden is die hij kent. Wijnberg weet zijn publiek steeds opnieuw te verrassen. Niet alleen met zijn poëzie, maar ook met zijn romans. In het Poëziecafé zet Wijnberg twee fragmenten in scène uit zijn romans De joden (1999) en De opvolging (2005). Collega-dichters worden acteurs die hun personage in een reading op de planken zetten. Om vast een toefje van de sluier op te lichten: Alfred Schaffer neemt de rol van Stalin op zich.
Wijnberg vroeg zich ook af hoe het zou zijn om gedichten uit de bundel Liedjes (2006) in een dichterlijke vertaling te horen. Alfred Schaffer zal een poging wagen in het Afrikaans, Albertina Soepboer probeert het in het Fries, Menno Wigman in het Duits en Arjen Duinker neemt de Engelse vertaling voor zijn rekening. In het Poëziecafé lezen zij hun vertaling voor (het publiek leest mee op een scherm) en geven er een toelichting op: welke vertaalproblemen kwamen zij tegen, voor welke oplossingen kozen zij? De andere dichters die in de entourage van Nachoem Wijnberg optreden – zelf vervult hij een rol in de tweede reading –zijn Erik Lindner, Martin Reints en Mustafa Stitou.
Deze editie van het poëziecafé staat garant voor spectaculaire verrassingen!