Tjitske Jansen schreef tot nog toe twee poëziebundels: Het moest maar eens gaan sneeuwen (2003), en Koeroekiloem (2007), de bundel waar zij in 2009 de Anna Bijns Prijs voor kreeg. Jansen schrijft sterk persoonlijke poëzie, af en toe anekdotisch maar vaker lichtelijk onthecht, over een nabije, intieme wereld. Het is de wereld van haar vader, moeder en broer, en huiselijk grimmige kiekjes. Alledaagse beelden die door hun toonzetting verontrustende associaties oproepen. Dankbaar put ze uit het register van het klassieke sprookje, een idioom dat wonderwel past bij de ‘er was eens’-sfeer van meisjesachtige liefheid en monsters. Blijven geloven in het wonder van de liefde ook, tegen de klippen op. Voor haar Poëziecafé heeft Tjitske Jansen dichters uitgenodigd die voor haar van waarde zijn: Erik Bindervoet, Pieter Boskma, Bart Chabot, Ester Naomi Perquin, Ingmar Heytze, Bart Moeyaert en Ilse Starkenburg. Jasper le Clercq begeleidt Tjitske op viool als zij van elke dichter een gedicht voorleest. De muziek is door Le Clercq gecomponeerd. De optredende dichters lezen voor uit eigen werk en vertellen over een inspiratiebron die op een van deze gedichten van toepassing is.