Revue de Paré brengt literatuur, kunst en cultuur naar Amsterdam Nieuw-West, een stadsdeel dat onontgonnen grond en multicultureel talent huisvest. Nadat SLAA in stadsdelen Zuidoost (Bijlmer Boekt!) en Noord (Noorderwoord) al succesvolle wijkprogramma’s heeft opgezet, is er nu ook voor Nieuw-West een literaire programmareeks op maat. Revue de Paré wordt gepresenteerd door schrijversduo Asis Aynan en Christine Otten. Op 11 juni vindt de derde Revue plaats, tevens de laatste van dit seizoen.

Bij Revue de Paré worden verhalen, poëzie en spoken word ingekleurd met theater, muziek en cabaret. In het programma is er ruimte voor zowel literaire en culturele tradities als vernieuwend materiaal. Gevestigde namen staan tegenover aanstormend talent. Bij deze laatste editie voor de zomer zijn bij ons te gast: Mensje van Keulen, Mira Feticu, Nathalie Baartman, Godfrey Lado en Hermine Deurloo.

//

Mensje van Keulen (Den Haag, 1946) publiceerde haar eerste verhaal, ‘Een bruiloft’, in 1969 in Hollands Maandblad. In 1972 volgde haar romandebuut Bleekers zomer, dat inmiddels tot de klassieken van de Nederlandse literatuur wordt gerekend. Van 1970 tot 1972 was zij redacteur van het studentenweekblad Propria Cures, waarvoor zij verhalen en gedichten schreef en ook literaire en politieke cartoons tekende. Hierna maakte zij samen met o.a. Gerrit Komrij, Theo Sontrop en Martin Ros acht jaar deel uit van de redactie van het literaire tijdschrift Maatstaf. Naast romans en verhalen voor volwassenen schrijft zij ook kinderboeken, die bekroond zijn met onder meer een Zilveren Griffel en de Nienke van Hichtum-prijs. Voor haar omvangrijke en indrukwekkende oeuvre ontving zij reeds de Annie Romeinprijs en de Charlotte Köhler-prijs. Onlangs mocht zij daar nog de Constantijn Huygens-prijs 2014 aan toevoegen.

Mira Feticu (Roemenië, 1973) is een Roemeens-Nederlandse schrijfster. In 1993 debuteerde zij als dichteres, maar daarna legde ze zich toe op het schrijven van proza. Dit leidde onder meer tot de publicatie van de verhalenbundel Femei cu veverite (Vrouwen met eekhoorntjes) en Povestea Penelopei (Het verhaal van Penelope). In haar geboorteland werkte zij tevens als programmamaker voor de nationale radio en verrichtte zij literair onderzoek aan de Roemeense Academie van Wetenschappen. Omwille van de liefde verhuisde ze naar Nederland en ze schrijft nu ook haar proza in het Nederlands. In 2012 verscheen haar eerste Nederlandse verhalenbundel, Lief kind van mij. Een jaar later volgde de zeer goed ontvangen roman De ziekte van Kortjakje. In mei 2015 verschijnt haar derde Nederlandse roman, Tascha, die is gebaseerd op de geruchtmakende schilderijenroof uit de Kunsthal en het verhaal vertelt vanuit het perspectief van de vriendin van een van de hoofdverdachten.

Nathalie Baartman (Borne, 1973) is cabaretière en columniste. Na een carrière als hippie en dramatherapeute besloot ze tot het maken van kleinkunst. Haar eerste programma, STAM, leverde haar de persoonlijkheidsprijs van het cabaretfestival Camaretten 2004 op, evenals de Voor de Leeuwen-trofee 2005. Met haar tweede programma, LOS, verdiende zij een nominatie voor Neerlands Hoop 2009, de prijs voor de meest veelbelovende theatermaker met het grootste toekomstperspectief. Na de voorstellingen RAAK (2010) en Prei met mij (2012) toert zij op dit moment door Nederland met haar nieuwste show Louter. Van de columns die zij schreef voor De Twentsche Courant/Tubantia is de eerste reeks gebundeld onder de titel Ik heb iets met prutsers.

Godfrey Lado (Zuid-Soedan, 1978) is schrijver, dichter, zanger en oprichter van de band The Forgotten Stones. In 1997 vluchtte hij vanuit Soedan naar Nederland. De verhalen, tradities en culturen van zijn geboorteland nam hij met zich mee. Dit rijke culturele erfgoed brengt hij in zijn werken voor het voetlicht, om zo een nieuw en positief beeld te creëren van het door oorlog verscheurde Zuid-Soedan. Ook zijn ervaringen als oorlogsvluchteling vinden uitdrukking in zijn liederen en gedichten. Hij schrijft deze in het Arabi Juba, de taal die als lingua franca wordt gebruikt door de verschillende bevolkingsgroepen in Zuid-Soedan.

Gefascineerd door de klank van de chromatische mondharmonica verruilde Hermine Deurloo haar altsaxofoon voor dit kleine instrumentje. En met succes: inmiddels trad ze op met artiesten uiteenlopend van Candy Dulfer tot het Metropole Orkest. Haar cd Glass Fish, met Jesse van Ruller en Tony Overwater, kreeg veel lof in de media. Deurloo trad op in Amerika, Japan, China en tal van Europese landen. Ze improviseert, speelt classics maar ook eigen composities. Zelfs als u haar naam nog niet kent, kent u haar geluid. Deurloo geeft in reclames een bekende rookworst net dat beetje extra pit.

//

Revue de Paré is een initiatief van stichting Samenwonen-Samenleven in samenwerking met stichting Agora Lettera, Kantlijn, Uitgeverij Jurgen Maas, stichting Khorshid en Stichting Literaire Activiteiten Amsterdam (SLAA).