Wie kent niet de beginregels van Gorters Mei:

Een nieuwe lente en een nieuw geluid:
ik wil dat dit lied klinkt als een gefluit,
Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht
in een oud stadje, langs de watergracht-.

Op deze avond in juni, de zomer is net geboren uit zonnegloren, wordt de zomer ingeluid. Wat zal de zomer ons brengen: een hittegolf of regenval; een vakantieliefde of weemoed om een verloren liefde, genieten van nieuwe literatuur, of van eeuwenoude verhalen in de schaduw van een boom. Surinaams-Nederlandse schrijvers luiden de zomer in met nieuwe verhalen en gedichten: Clark Accord, Mala Kishoendajal, Usha Marhé, Antoine de Kom, Joanna Werners, Henna Goudzand Nahar en Cándani. Er wordt muziek gemaakt door Francine van Dam (fluit) en Poisen Ivy, met Cathrina (zang) en haar combo (bas, drums, gitaar).

Karin Amatmoekrim presenteert de avond en sluit af in zomerse sferen. Na afloop kunt u kijken naar de documentaire Mi a no mi. Ik ben niet ik. Trefossa, Regie Ida Does (2008, 65 min.). De poëzie van Henri de Ziel (alias Trefossa) veroorzaakte niet minder dan een aardschok in Suriname. Zijn woorden zijn dagelijks te horen als kinderen in Suriname het volkslied zingen. Ook in Nederland zijn er woorden op straat te horen, zoals bakra, switi, brasa, mi boy, duku, wagi, fawaka. Dat hebben we voor een groot deel te danken aan  Trefossa’s bemoeienis met het Sranatongo.