Een middag met een dubbel-portret van de Zeeuwse dichter F. van Dixhoorn en de Amerikaanse componist Tom Johnson. Op heel eigen wijze maken deze twee kunstenaars gebruik van telstructuren in hun werk, waarbij dat tellen tegelijk kan functioneren als brug naar andere disciplines.
In het werk van van Dixhoorn voegen de getallen een structurele ritmische laag toe aan de poëzie. De tekst zelf is collage-achtig en bevat vaak veel herhalingen; de typografie voegt een grafische en ritmische laag toe; een derde laag bestaat uit het consequente gebruik van telpatronen. Deze lagen maken dat de lezer deze mysterieuze poëzie heel direct en fysiek kan beleven, een eigenzinnig vormgegeven tekst-wereld. Ook bij de minimialistische componist Tom Johnson gaat het om de directe ervaring van het luisteren zelf, maar anders dan bij Dix is Johnson’s werk expliciet didactisch bedoeld. Johnson zoekt altijd naar zo goed mogelijk te volgen structuren en naar voorspelbare processen. Veel stukken van hem bevatten naast de abstracte muzikale patronen ook tekstgedeeltes, die de luisteraar direct aanspreken en die over de structuur van de muziek en van het luisteren zelf gaan. Dat kan op veel manieren: soms gaat het om muzikaal vormgegeven wiskundelesjes, soms wordt het publiek gevraagd om te luisteren naar fouten die de musicus expres speelt, soms spoort de tekst aan tot reflectie op het luisteren als activiteit. Zo daagt hij het publiek steeds uit zo geconcentreerd mogelijk te luisteren.
Tom Johnson en F. van Dixhoorn worden tijdens hun optreden ondersteund door de pianist Dante Oei en de slagwerker Arnold Marinissen. Voor deze middag schrijft componist Samuel Vriezen een voordracht-compositie voor Van Dixhoorn, piano en slagwerk.
Voertaal: Nederlands / Engels.