​Wie de productie van de Nederlandse literatoren van ná 1965 volgt ontkomt niet aan de conclusie: de Belgen zijn beter. Dat is althans de provocerende stelling van Arjen Fortuin. Wat de nieuwe Belgen in zijn optiek gemeen hebben is taalgevoel en stijl. Televisiespelletjes hebben het cliché gestut dat de door taalstrijd geharde Vlamingen beter Nederlands spreken dan hun noorderburen. De levenloze zinnen waar Nederlandse prozaïsten zo vaak uitkomen zijn in de boeken van nieuwe generatie Vlaamse schrijvers onvindbaar. Deze Vlamingen zijn geen mensen die zijn gaan schrijven omdat ze van hun hobby hun beroep wilden maken, het zijn mensen die móeten schrijven. Ze willen méér weten. Over zichzelf, hun obsessie en verlangens, hun geschiedenis, hun samenleving. Wat de buitenwereld er van denkt is van minder belang.
De vraag of de Belgen beter zijn is daarmee niet beantwoord, maar Saskia de Coster, Bart Koubaa, Tom Lanoye, Yves Petry en David Van Reybrouck zullen een poging in die richting wagen.
Arjen Fortuin gaat met de schrijvers rond de tafel zitten voor een gesprek over alle ins en outs van de Vlaamse letteren.