​In de serie Wijsgeren spreken hedendaagse denkers zich uit over filosofie en kunst. Ditmaal voeren Vlaamse filosofen het woord. Frank Vande Veire vraagt zich af hoe filosofie en literatuur zich verhouden tot de waarheid. In Dostojevski’s Aantekeningen uit het ondergrondse vangen we iets op van de waarheid over de moderne mens uit de mond van een boosaardige zelfkweller, die bekent dat hij in het ijle wauwelt. Ann Meskens begint haar lezing met Jacques Tati, die zijn filmkunst een scholing van de blik noemde. Hij sprak nauwelijks over zijn films, in zijn oeuvre werd bijna geen woord gezegd en hij las nooit boeken omdat hij er hoofdpijn van kreeg. Meskens gebruikt Tati als leidraad om te kijken naar poëzie en moraal. Marc de Kesel laat zien dat Lucebert heel raak de moderne conditie van kunst typeerde met de regel ‘in deze tijd heeft wat men altijd noemde / schoonheid schoonheid haar gezicht verbrand’. Dit heeft niet verhinderd dat schoonheid en kunst in hun verbrande staat een onmisbare rol vervullen in de moderniteit. Of het een goede rol is, is een andere zaak. Dirk Pauwels verkent de ‘lagere’ zintuigen geur, smaak en tast. Gerechten, parfums en porno: wat valt al dan niet buiten de kunst en waarom?
Na de voordrachten gaat Joke Hermsen met de sprekers in een debat over kunst en filosofie.